Przed wprowadzeniem wyrobów do obrotu producent zobowiązany jest do sprawdzenia jakości kruszcu. W Polsce badanie i cechowanie wyrobów przeprowadzane jest przez organy administracji probierczej. Dotyczy ono w szczególności biżuterii,sztućców oraz wyrobów korpusowych. Ich producentami są najczęściej rzemieślnicy oraz artyści złotnicy, którzy zgłosili znak imienny do ewidencji we właściwym miejscowo okręgowym urzędzie probierczym. Cecha probiercza jest znakiem urzędowym, potwierdzającym wykonanie przez urząd probierczy badań określających zawartość metalu szlachetnego w wyrobie, informującym o wynikach tych badań. Państwo mocą ustanowionego prawa gwarantuje rzetelność przeprowadzanych badań określających próbę oraz prawidłowość oznaczenia przedmiotów z metali szlachetnych cechami probierczymi.
Metalami szlachetnymi w rozumieniu ustawy Prawo probiercze – w stanie czystym albo w stopach z innymi metalami – są platyna, złoto, srebro i metale z grupy platynowców(iryd, osm, pallad, rod i ruten). Zawartość metalu szlachetnego w wyrobach określa się próbą. Jest to stosunek masy czystego metalu szlachetnego zawartego w stopie do masy stopu, wyrażony w promilach.
Podstawowa cecha probiercza
Podstawowa cecha probiercza wskazuje rodzaj metalu szlachetnego i jego próbę, przy czym od 7 maja 2012 roku cechy podstawowe dla wyrobów ze stopu złota wskazują próbę cyframi:
0 – próba 0,999;
1 – próba 0,960;
2 – próba 0,750;
3 – próba 0,585;
4 – próba 0,500;
5 – próba 0,375;
6 – próba 0,333.
